Bu güzel pembe esnek krep kumaşı pazardan almıştım. Bir hayli zamandır bir kenarda beklemedeydi. Onu daha fazla bekletmeyip elbise olmalısın dedim.
Burda dergisi yığınımı karıştırmaya başladım ve en sonunda 2015 yılı Ağustos ayı dergisindeki 121A modeli gözüme çarptı.
Modeldeki pili detayını ve omuzdaki düğme detayını kullanmadım. Uzun kollu olarak verilen kalıbı aynen uyguladım. Prova esnasında hayır dedim bu kol bu elbiseye uygun değil. Ayrıca bu elbisenin birşeylere ihtiyacı var. Düz pembe, detaysız ruhsuz hareketsiz birsey oldu. Bu ben olamam hayır bu ben değilim dedim ve aldım elime makası. Kol boyunu kısalttım truvakar yaptım.
Etek boyunu kısalttım. Yok zihnim hareket hareket diye bağırıyordu. Siyah koton biye tekerleğimi aldım elime ve neresi denk gelirse diktim biyeyi, diktim biyeyi. Yakayı biyeyle çevirdim doymadım birde üzerine biyenin açık haliyle kenar geçtim.
Böylece yaka iç ve dış, kol uçları, etek ucu, ilik cep gibi görünen kapakcıklar, hepsi biyeyle yapıldı. (Cep varmış gibi görünen kısım tembellik edip kandırma politikasına tarafımca meyillenme oluyor. Uyanığım ya..) Sanki bu görüntüyle vintage bir hal almıştı elbisem. Ön ortasınada evde bulduğum ve kumaşla kapladığım 3 tane düğme de dikince evet dedim sen busun elbise..Vintage topuzuma bandana taktım. Büyük halka küpelerimle kombinimi tamamladım. Bu arada övünmek gibi olmasın diyete başladığım 1 ay oldu ve ben 4 kilo verdim. Gün aşırı yürüyorum, günde 2 litre su içiyorum, diyetime dikkat ediyorum. Çok mutluyum aynen devam.
MUTLU HAFTA SONLARI DİLİYORUM. MUTLU YARINLAR DİLİYORUM. SEVGİNİN BARIŞIN ÜLKEME TEKRAR GERİ GELDİĞİ REFAH DOLU GÜNLER DİLİYORUM.